Son formas gramaticais que funcionan coma adxectivos ou pronomes, e que se refiren a realidades contables para indicar cantidade ou orde nunha serie. Poden ser: cardinais, ordinais, multiplicativos ou partitivos.

        Os cardinais indican un número determinado de elementos da realidade contable. Estas son as súas formas:

         É importante observar que se escribe nunha soa palabra toda a decena formada polo vinte: vinteún, vintecatro, vinteoito..., mentres que nas seguintes temos que escribir separadas as decenas das unidades, enlazadas coa conxunción copulativa e: trinta e oito, corenta e nove, oitenta e tres...  

      Os ordinais sinalan o lugar que ocupa un elemento nunha serie. Imos ver as súas formas:

        Todas as formas dos ordinais admiten morfemas de xénero e número. Nas formas compostas, só se engaden ó segundo elemento: décimo quinto, décimo quinta, décimo quintos, décimo quintas.

        Os multiplicativos indican o número de veces que unha cantidade contable contén outra menor:                
                ( x 2 )   dobre, coa variante duplo, dupla
                ( x 3 )   triple, triplo, tripla
                ( x 4 )   cuádruple, cuádruplo, cuádrupla
                ( x 5 )   quíntuplo, quíntupla
                ( x 6 )   séxtuplo, séxtupla
                ( x 10 ) décuplo, décupla

        Os restantes fórmanse co cardinal correspondente seguido da palabra veces.

        Os partitivos sinalan a fracción exacta dun todo. Teñen estas formas:
                1/2  medio/a; metade                              1/9  noveno/a
                1/3  tercio/a                                           1/10  décimo/a
                1/4  cuarto/a                                          1/11  onceavo/a
                1/5  quinto/a                                           1/12  doceavo
                1/6  sexto                                               1/ 13 treceavo
                1/7  sétimo                                              1/20  vinteavo
                1/8  oitavo                                              1/ 100 centésimo

        Obsérvese que a partir de 1/11, exceptuando 1/100, 1/1000 e 1/1000000, o partitivo faise engadindo ó cardinal o sufixo –avo: 2/28 dous vinteoitoavos.

        Chamamos así a unha serie de palabras que se caracterizan por dar unha idea de imprecisión, de indeterminación, referidas ás nocións de número ou cantidade, ou á identidade de algo ou alguén. En canto á súa forma, dividímolos en variables e invariables:

        Variables:                
                Algún, algunha, algúns, algunhas.
                Ningún, ningunha, ningúns, ningunhas.
                Todo, toda, todos, todas.
                Certo, certa, certos, certas.
                Outro, outra, outros, outras.
                Moito, moita, moitos, moitas.
                Pouco, pouca, poucos, poucas.
                Abondo, abonda, abondos, abondas.
                Demasiado, demasiada, demasiados, demasiadas.
                Mesmo, mesma, mesmos, mesmas.
                Propio, propia, propios, propias.
                Tanto, tanta, tantos, tantas.
                Canto, canta, cantos, cantas.
                Ambos, ambas.
                Entrambos, entrambas.
                Varios, varias.
                Bastante, bastantes.
                Tal, tales.

        Invariables:
                Algo, nada, ren, alguén, ninguén, cada, calquera, cadaquén, quenquera, máis, demais, menos.

      Cómpre sinalar que calquera é invariable e que non apocopa cando precede ó substantivo. Non existe polo tanto no galego a forma *calquer.

        A inexistencia de persoas está representada pola forma NINGUÉN, non existindo a forma *naide, frecuentemente empregada dun  xeito incorrecto.

        Menos, máis e demais úsanse sempre precedidos de artigo: os máis, os  menos...

Contraccións do indefinido coas preposicións