Os adverbios poden ser: de lugar, de tempo, de modo e de cantidade e precisión.

Adverbios de lugar

        Indican a situación no espacio. Podemos distinguir varios grupos:

        Absolutos – Sitúan no espacio facendo referencia ó lugar ocupado polo falante. Polo seu significado están relacionados cos demostrativos.

Formas

As formas en –í sinalan un punto preciso. Ex. : Queda aquí; está aí; alí non o vexo.

         As formas en –ó fan referencia exclusivamente a movementos, sinalando ben unha aproximación ou un afastamento. Ex.: Ven ti acó ou vou eu aló.

As formas en –a poden referirse tanto a estados coma a movementos, e cunha localización máis imprecisa. Ex.: Estivo meses por acá; estará por alá.
        
         A forma acolá pode aplicarse a calquera punto que quede dentro do espacio designado por aí e alí.

       Relativos - Sitúan no espacio con relación a un lugar dado. Vexamos algúns:
                    Dentro, fóra, preto/cerca, lonxe, arriba/enriba/encima, abaixo/embaixo/debaixo, atrás/detrás, adiante/diante, en fronte, arredor/en derredor/ó redor. 

       Presentativos – Serven para presentar algo ou alguén: velaquí, velaí, eis. Ex.: velaquí está o que buscabas; velaí van os xogadores do Depor; eis unha solución fácil.

       Indefinidos – Algures ( algunha parte ), ningures ( ningunha parte ), xalundes ( calquera outro sitio, outra parte, por aí adiante ). Ex.: Por algures estará; por aí non imos a ningures; ten que estar xalundes.

        Locucións adverbiais de lugar – Estas son as máis frecuentes : ó redor, ó lado, á beira, a rente/s, a carón, ó pé, a desmán, a contramán, por riba, por baixo...

Adverbios de tempo

        Sitúan no tempo un feito ou unha acción. Poden ser :

        Absolutos – Toman como referencia o momento do discurso:
                        Agora, antes, despois.
                        Hoxe, onte, antonte, trasantonte, mañá, pasadomañá.
                        Antano ( en tempo pasado, noutro tempo anterior ), hogano ( neste tempo).
                        Arestora, outrora, noutrora. 

        Relativos – Sitúan unha acción con relación a un referente pasado:
                        Entón, entonces, daquela.
                        Logo, axiña, cedo, tarde.
                        Aínda,inda, xa, mentres, namentres, entrementres. 

        Indefinidos – sempre, decote( accións reiterativas e habituais ), nunca, xacando.

         Locucións adverbiais de tempo - As máis frecuentes: hoxe en día, de seguida, en seguida, de contado, de vez, ó pouco, polo de agora, a deshora, a destempo, a reo( seguido, sen interrupción ), ás veces, por veces, de vez en cando, de cando en vez, ó raro, a miúdo, a cotío, de cotío, a diario...

Adverbios de modo

        Indican a maneira de ser ou de realizarse un proceso. Unha forma moi frecuente de adverbialización é a utilización dun adxectivo sen variar a súa forma: falar claro, correr rápido etc. Tamén a derivación a partir do sufixo –mente: claramente, rapidamente.

        Formas mínimas : asemade ( simultaneamente ), así, ben, mellor, mal, peor, como, gratis, adrede, aposta, engorde, paseniño.

        Locucións adverbiais –
                A modo, a modiño ( ambas formas significan lentamente e con coidado )
                De vagar, de vagariño ( lentamente )
                Ó xeito ( con coidado )
                Ás presas, á presa, a escape, a correr.
                A eito ( en cantidade e de calquera maneira )
                A feito ( de principio a fin )
                De súpeto, de socato, de repente, de golpe.
                Ó chou, a rumbo, ás toas, a treu.
                A dereitas, ó dereito.
                A propósito, á mantenta.
                Do revés, ó revés.
                En balde, en van ( inutilmente )
                De balde ( gratis )
                Ó cabo, á fin (  finalmente)
                De veras.
                Polo miúdo ( minuciosamente )
                Ás claras.
                Ás agachadas, a furto ( secretamente ).

Adverbios de cantidade e precisión

        Formas mínimas: abondo, algo, bastante, ben, canto, case/casemente, incluso, logo, máis, malamente, medio, menos, mesmo/mesmamente, moito/moi, nada, pouco, só/soamente, talmente, tanto/tan, todo, xusto.

        Locucións – de menos, de máis, de sobra, de abondo, de todo, por completo, a medias, un pouco, con forza ( en abundancia ).

Adverbios de afirmación e negación

          En galego, para responder afirmativamente a unha pregunta , é moi frecuente repetir o verbo da oración principal: ¿Compraches o vestido? Comprei.

Adverbios de dúbida

        Formas mínimas: quizá/ quizais, seica, acaso, disque...

        Locucións: poida que, ó mellor, tal vez, se cadra...